در راهت ای جان جهان,تا کی زجان پرواکنم؟

دریا چومیخواند مرا,باقطره چون سوداکنم

گر خاک میخواهد مرا,یکبار خاکسترشوم

ور بحر میخواهی مرا,این دیده را دریاکنم

اندر رهت ای بی نشان!دورم بسی ازکاروان,

ای قافله سالارجان رحمی که ره پیدا کنم

بیکینه باشد سینه ام,صافی بود آیینه ام

دست طلب بردل نهم,دیده سوی بالا کنم

بادم,مترسان ز آتشم,من شعله دربر می کشم

بحرم,مبین من خاموشم,گرجوشمی غوغا کنم

چون صبح دارم یک نفس,وز حسرت دیداروبس

یک جلوه ام بنمای و بس,بگذارتماشاها کنم

چون شمع میسوزم زجان,اشکم روان,سوزم به جان

با"زهره"گو درعاشقی,من خویش را رسوا کنم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: