من که میدانم شبی عمرم به پایان میرسد

نوبت خاموشیم سهل و آسان میرسد

من که میدانم که تا سرگرم بزم هستی ام

مرگ ویرانیگر چه بی رحم وشتابان میرسد

"پس چرا,پس چراعاشق نباشم"

من که میدانم به دنیا عتباری نیست نیست

بین مرگ و آدمی قول و قراری نیست نیست

من که میدانم اجل نا خوانده و بی دادگر

سرزده می آید و راه فراری نیست نیست

"پس چرا ,پس چرا عاشق نباشم"

من که میدانم شبی عمرم به پایان میرسد

نوبت خاموشیم سهل و آسان میرسد

"پس چرا ,پس چرا عاشق نباشم"

پس چرا...

بیا لختی تامل کن,سرشک دیده زارم

چرا ازمن ربودی تو,مجال دیدن مشوق و دلدار

که امشب یار بیمارم به سر عزم سفر دارد

غم واندوه جانگاه از زمین و عرش می بارید

چرا راه تماشا را گرفتی از من غمگین

توای اب سیه برگرد نبار امشب غبار تو

برو چهره مشوق من صد لک اندازد

اگر یک بار دیگر من نبینم چهره اورا

درخت غم به جانم ریشه میسازد

نگاری را که عمری در دلش بودم

همان مشوقه ای را که,دل زارم تمنا میکند هردم

زدستم میرود افسوس و دیگر برنمیگردد

خدایا بنگراین بیتابی دل را

بخود میپیچد و از هجر می نالد

وتو ای یار دیرینم,بیا سیلاب اشکم را نگر,غم را تما شا کن

مرا دریاب واز پیشم مرو دردم مداواکن

که یک دل دارم و از هجر تو بیمار می گردد

خریداری نباشد این دل دیوانه ی من را

دلم چون کهن کالایی دراین بازار میگردد

مگر من بی وفابودم که بامن این چنین کردی

چرا بگذاشتی چشمم بریزد اشک بیماری

چرا ای عاشق درد آشنایت را

                                  دل آزار و غمین کردی...

تورا من زهر شیرین خوانم ای عشق

کانامی خوش تراز اینت ندانم

وگر;هرلحظه;رنگی تازه گیری

به غیراز زهرشیرینت نخوانم

توزهری زهر گرم سینه سوزی

توشیرینی که شورهستی از توست

شراب جام خورشیدی که جان را

نشاط ازتو,غم از تو,مستی از توست

به آسانی مرا از من ربودی

درون کوره غم آزمودی

دلت آخر به سر گردانیم سوخت

نگاهم را به زیبای گوشودی

بسی گفتند:دل ازعشق برگیر!

که:نیرنگ است و افسون است و جادوست!

ولی مادل به او بستیم ودیدیم

که اوزهراست اما...نوش داروست!

چه غم دارم که این زهر تب آلود

تنم را درجدای میگدازد

از آن شادم که در هنگام درد

غمی شیرینی دلم را مینوازد

اگر مرگم به نامردی نگیرد:

مرا مهر تو در دل جاودانی است

وگر عمرم به ناکمی سرآید

تورا دارم که مرگم زندگانیست